Schraal

Ja dames en heren. Het is genoeg. Vanaf nu ga ik alleen nog maar positieve dingen zeggen. Alles waar ik allergisch voor ben in Boeddhaland is de revue gepasseerd. Hoog tijd voor opbouwende bijdragen, constructieve input en positieve feedback. Je kunt aan de gang blijven met pretenties aankaarten en afzeiken. Nuttig, maar nu mag iemand anders.

Hoe zit het met kennis van het boeddhisme? Is dat nodig? Veel mensen strooien met de drie vergiften en allerlei andere boeddhistische leerstellingen alsof het gesneden koek voor ze is. Beetje rare vergelijking, gif strooien als koek, maar je begrijpt wat ik bedoel. Ik heb nauwelijks kennis van die dingen en raak natuurlijk in paniek. Moet ik dat ook weten en vooral: toepassen? Wat ben ik een schrale nepboeddhist! Ik leef maar zo’n beetje voor de kat z’n kont weg en naast de zorg voor m’n werk en m’n kinderen heb ik niet de geringste neiging om me inhoudelijk te verdiepen in de stroming waarin ik praktisch bezig ben. Die zin is aan de lange kant, maar je begrijpt wat ik bedoel.

Nou ja, zo is het dan. De tijd dat ik allerlei dingen deed omdat ik vond dat het zo hoorde, is voorbij. Nu gaat het op innerlijk kompas. Als ik van binnenuit de drang voel om te weten, begrijpen en toepassen wat de Boeddha zei over van alles, is het vroeg genoeg om me te pletter te lezen. Ik hoop dat ik ook zonder die achtergrond in staat ben om te pogen mens te zijn en de goede dingen te doen. Vanuit niks, schraal en ongeschraagd.