Maar waar in godshemelsnaam om, een nieuw zengroepje? Na een dipje in mijn fysiek (twee hartoperaties) besloot ik in 2010 min of meer plotseling om te stoppen met ZEN onder de Dom, dat ik 15 jaar geleid had. Anderen namen het over, op eigen initiatief. Ik ben ermee verbonden gebleven, soms sterker, soms minder. Op dit moment doe ik er samen met Alex Buijs de najaars beginnersgroep. Ik heb echt geen filantropische neigingen, het is gewoon intens genieten, ik voel me als een kind in de speeltuin. Weet niet of dat nou een goed teken is, beter laat ik dat oordeel aan de deelnemers.
Af en toe gooide ik wel eens een balletje op bij de club. Ik wilde best weer wat meer doen. Maar ze hadden voor een model zonder opperhoofd gekozen, een filosofie van democratie en een roulerend voorzit-systeem. Daar past geen overmaat van wie dan ook in.
Intussen begon het bij mij steeds meer te kriebelen en te jeuken – ik wilde zo graag weer aan de slag met mensen, meer kunnen geven en bieden dan een praatje één keer per maand. Uiteindelijk heb ik besloten om maar gewoon te gaan doen wat ik wil.
Ik bedoel, ik ben bijna vijftig. Kan me er niks bij voorstellen, maar het is wel zo. Als er geen gekke dingen gebeuren, kan ik nog 20 of 30 jaar werken. Het is natuurlijk toch allemaal al passen, meten en knijpen in je lekenbestaan – fulltime baan, kinderen, lieve vriendin. Wanneer en waar precies stamp je dan een inzet à la Hakuin uit de grond? Heb je überhaupt grond om op te staan? (zengrapje).
Dus dan maar zo en nu. Klein, rustig, één groep, één avond in de week. Wie wil, die komt. Ik hoef er gelukkig niet beter van te worden, dus ik doe gewoon wat ik nou toevallig leuk vind. Praten over Hakuin en misschien ook weleens iemand anders, af en toe een koan. Als ik de zaalhuur niet kan betalen omdat er te weinig mensen zijn, kan het ook in de gymzaal of een loods. Maar voorlopig zitten we met geen zen mooi in het centrum van Utrecht.
Je bent van harte welkom.
www.geenzen.nl