Nieuwe onderzoeksjournalistiek van Open Boeddhisme laat zien dat de lethargie en de doofpot- en wegkijkcultuur in het Nederlands boeddhisme nog veel kwalijker en schadelijker zijn dan ik ooit had kunnen denken.
Gelukkig zijn er heel veel mensen gewoon oprecht met hun beoefening bezig. En getuige reacties op verschillende fora is er in ieder geval een aantal mensen dat helder nadenkt. Dat is de toekomst van de beoefening en realisatie van het boeddhisme in het westen. Klein, onopvallend, bescheiden, zichzelf genoeg.
Mindframe
Tegelijk vind je er epidemisch veel stupide verdraaiingen van de boeddhistische ‘leer’. Je mag niet oordelen, als je kritisch bent schaad je de Dharma, als je misstanden aan de kaak stelt ben je zelf fout. Waar komt dat in godsnaam vandaan? Wat voor mindframe nemen die mensen mee als ze zich met boeddhisme gaan bezighouden? Of hebben ze gewoon hun kop in hun kont gestoken? Treurig. En gevaarlijk.
Diezelfde houding lijkt te vigeren bij de geïnstitutionaliseerde boeddhismen. De BUN is daarvan een schrijnend voorbeeld. Gisteren was er een 'lerarenraad'. Misschien nemen ze de tijd, of is hun voorlichter op vakantie, maar ik heb nog geen verklaring gezien over recente wantoestanden bij een zekere zen franchise-onderneming. Toch is daar door mensen op aangedrongen, zeer direct. Waar blijft, ook nu weer, de BUN? Waar blijven de 'leraren'? Het begint op een klucht te lijken. Deze mensen kunnen onderhand alleen nog maar uit hun zelfgegraven holen komen met een permanent schaamrood op de kaken.
Van de BOS heb ik het gevoel dat ze intussen aan ’t bijdraaien zijn. Zo is er enige tijd geleden een goed discussieprogramma gewijd aan de seksuele aberraties van Dennis Merzel (alias Genpo). Ik ga er van uit dat ik niet te vroeg juich.
Toedekcultuur
Het pijnlijke is dat de toedekcultuur verre van vrijblijvend is. Het kan op geen enkele manier worden goedgepraat als een boeddhistische ‘onthouding van handelen’, ‘zonder oordeel’. Als daar überhaupt al iets boeddhistisch aan is. Het heeft niets te maken met het ‘niet belasteren van van de Dharma’. Hier ontlopen mensen keihard hun morele verantwoordelijkheid. Het onderhands ‘oplossen’ of het wegpoetsen van misselijkmakende situaties veroorzaakt enorm lijden bij betrokkenen.
De zeer pijnlijke verhalen die Open Boeddhisme via bronnen heeft weten te achterhalen, gaan over criminaliteit. Maakt dat degenen die weten, maar niet adequaat handelen, niet tot medeplichtigen - en dus strafbaar?
Ik hoop van harte dat de onontkoombare feiten een kentering teweeg brengen in de lethargie, het nepotisme en de doofpotcultuur die het gevestigde boeddhisme in Nederland kenmerken. Daarmee moet het afgelopen zijn.
Hulde aan Open Boeddhisme voor hun vlijmscherpe en respectvolle journalistieke werk.
Zie 'BUN en BOS verzwijgen seksueel misbruik'.
Gelukkig zijn er heel veel mensen gewoon oprecht met hun beoefening bezig. En getuige reacties op verschillende fora is er in ieder geval een aantal mensen dat helder nadenkt. Dat is de toekomst van de beoefening en realisatie van het boeddhisme in het westen. Klein, onopvallend, bescheiden, zichzelf genoeg.
Mindframe
Tegelijk vind je er epidemisch veel stupide verdraaiingen van de boeddhistische ‘leer’. Je mag niet oordelen, als je kritisch bent schaad je de Dharma, als je misstanden aan de kaak stelt ben je zelf fout. Waar komt dat in godsnaam vandaan? Wat voor mindframe nemen die mensen mee als ze zich met boeddhisme gaan bezighouden? Of hebben ze gewoon hun kop in hun kont gestoken? Treurig. En gevaarlijk.
Diezelfde houding lijkt te vigeren bij de geïnstitutionaliseerde boeddhismen. De BUN is daarvan een schrijnend voorbeeld. Gisteren was er een 'lerarenraad'. Misschien nemen ze de tijd, of is hun voorlichter op vakantie, maar ik heb nog geen verklaring gezien over recente wantoestanden bij een zekere zen franchise-onderneming. Toch is daar door mensen op aangedrongen, zeer direct. Waar blijft, ook nu weer, de BUN? Waar blijven de 'leraren'? Het begint op een klucht te lijken. Deze mensen kunnen onderhand alleen nog maar uit hun zelfgegraven holen komen met een permanent schaamrood op de kaken.
Van de BOS heb ik het gevoel dat ze intussen aan ’t bijdraaien zijn. Zo is er enige tijd geleden een goed discussieprogramma gewijd aan de seksuele aberraties van Dennis Merzel (alias Genpo). Ik ga er van uit dat ik niet te vroeg juich.
Toedekcultuur
Het pijnlijke is dat de toedekcultuur verre van vrijblijvend is. Het kan op geen enkele manier worden goedgepraat als een boeddhistische ‘onthouding van handelen’, ‘zonder oordeel’. Als daar überhaupt al iets boeddhistisch aan is. Het heeft niets te maken met het ‘niet belasteren van van de Dharma’. Hier ontlopen mensen keihard hun morele verantwoordelijkheid. Het onderhands ‘oplossen’ of het wegpoetsen van misselijkmakende situaties veroorzaakt enorm lijden bij betrokkenen.
De zeer pijnlijke verhalen die Open Boeddhisme via bronnen heeft weten te achterhalen, gaan over criminaliteit. Maakt dat degenen die weten, maar niet adequaat handelen, niet tot medeplichtigen - en dus strafbaar?
Ik hoop van harte dat de onontkoombare feiten een kentering teweeg brengen in de lethargie, het nepotisme en de doofpotcultuur die het gevestigde boeddhisme in Nederland kenmerken. Daarmee moet het afgelopen zijn.
Hulde aan Open Boeddhisme voor hun vlijmscherpe en respectvolle journalistieke werk.
Zie 'BUN en BOS verzwijgen seksueel misbruik'.
RSS Feed
