Brad Warner serveert 1 april grappen over Genpo. Ik heb in tijden niet meer zo gelachen. De video van Jundo is hilarisch. Tijdje geleden heb ik ze nog lopen fokken over hun gehechtheid aan het naaien van rakusu’s (boeddhistische slabbetjes). Dan moet je nu ook sportief zijn. Groot compliment! Westers boeddhisme op weg naar volwassenheid.
Ook leuk: Warner zet zichzelf in de etalage. Zou ik ook eens moeten doen misschien :-). Heel eerlijk: het schoot wel eens door me heen, maar ik vond het iets té. Brad is meesterlijk in het benoemen van onoverbrugbaar verlangen als uiteindelijke realiteit. Dan nog kan het leuker zijn om dat met iemand te delen.
In Nederland woeden intussen discussies over de correlatie tussen geluk en boeddhisme (non-existent, zeg ik even uit de losse pols) en over het vercommercialiseerde diagonaaltje-uit-de-muur-boeddhisme van de moderne mens. De goudmijn voor de Rientsen Ritskessen en Petraas Hubbelingen van deze wereld, zeg maar. Er is een verschil tussen de religiositeit van de traditie en het huidige hedonistische cherrypicking daaruit. Er is een tegenstroom, maar die is relatief klein en onopvallend, haast uit de aard van de zaak.
Er zijn overigens veel meer mensen die de traditie (of hun eigen moderne variant daarvan) willen delen dan dat er mogelijkheden zijn om ermee in je levensonderhoud te voorzien (nog los van de ethische aspecten daarbij). Dus het risico (bij degenen die vasthouden aan een verdienmodel) is een wildgroei van claims die vooral in het straatje van de boeddhsument passen, en minder of niet te maken hebben met een authentieke religieuze weg. Hier een heel goed artikel uit Tricycle daarover, interview met Mu Soeng.
Over die wildgroei van claims gesproken, Rob Hogendoorn signaleert een soort wetenschapsgeilheid bij geldboeddhisten. Bewijs uit onverdachte hoek voor meer geluk is goed voor de business. Hoe onverdacht die hoek is, is nog de vraag. En ik weet niet hoe het met jullie is, maar ik word altijd heel onrustig van die geluksbewijzen en de hijgerigheid van het ‘wereldje’.
Zijn er ook dingen waarover ik mijn grote mond moet houden? Ja, die zijn er. Maar het is niet gemakkelijk. Voor degenen die aan een half woord genoeg hebben: dit begint op een afvalrace te lijken. Tien kleine negertjes the movie in 3D. Ooit was ik boos, nu begin ik het vooral heel verdrietig en pijnlijk te vinden. Mijn tip voor de opvolgers: houd afstand. Samenwerken is hier potentieel dodelijk. Twijfel niet aan jezelf.
----
PS. Vorige week dinsdag was ik met mijn zoon bij Nederland – Hongarije. We zaten schuin achter het doel van Michel de eerste helft. Al dat zengezeik verbleekt bij die twee uur stadion met m’n zoon die zelf ook keeper is (of had ik dat al eens gezegd?). Het spel was niet Barcelona-achtig, zoals de vrijdag ervoor, maar wel ongelofelijk spannend. Ik heb nog geappelleerd voor een rode kaart toen Van Persie snoeihard werd aangepakt, maar de scheids dacht er anders over. Mooiste voetbal van Kuijt en Afellay. Hard werken!
PPS. Met dank aan Rob Hogendoorn voor heel veel input.