Gisteren Monteverdi’s Mariavespers live gehoord, in Vredenburg. Eigenlijk heten ze Vespro della Beata Vergine, maar om dat nou direct te gaan roepen, klinkt ook weer zo elitair. Hij gooit een zootje bij elkaar, zit totaal geen lijn in die muziek. Fenomenaal. Van uitbundig tot verstild, van langzaam tot uptempo, instrumentaal, zang, beide, gregoriaans, renaissance, vroeg-barok, alles even prachtig en spannend, alle registers open, hemels en tot tranen toe. Het totale genie van de componist. Dit is zijn sollicitatiebrief aan de paus, waar hij graag voor wilde werken. Aangenomen werd hij niet in het Vaticaan (wel in Venetië overigens) en nu zitten wij ermee, met die prachtige muziek.
Hoe kwam dat nou eigenlijk, Monteverdi? Op een dag zaten we na het zitten bij ZEN onder de Dom in de Rechtbank. Niks misdaan, gewoon biertje. Maar druk, veel voller dan anders. Bleek een muziekgezelschap te zijn dat ‘Middeleeuwse muziek’ had uitgevoerd, volgens één van de obers. Paar theorbe’s in het gangpad enzo (uit de kluiten gewassen luiten), oppassen waar je loopt, ligt zo een hals af. Ik heb denk ik aan wel vijf mensen gevraagd wat ze hadden gedaan, omdat ik oprecht geïnteresseerd was. Maar niemand zei iets. Ze moesten allemaal net weg of waren te druk in gesprek ofzo. Héél vreemd. Bij nummer zes had ik beet. Monteverdi dus. En het was een hobbyclubje van de muziekschool. Volgens Albert schaamden ze zich, het is namelijk moeilijk om als hobbyclubje Monteverdi te doen. En dat is waar. De meerstemmige zang en subtiele ritmiek, ondoenlijk.
De Nederlandse Bachvereniging, die gisteren speelde, is het tegendeel van een hobbyclubje. Je mag als muziekcriticus geen platgetreden paden volgen, maar gelukkig ben ik geen muziekcriticus. Subliem! Had in het voorjaar de uitvoering van Ton Koopman meegemaakt. Ook heel mooi, maar daar ging het uptempo soms serieus richting hardcore house. En te hard naar huis is jammer, dan kan de muziek op sommige momenten nét niet helemaal open. Gisteren, ach. Gelukkig ben ik geen muziekcriticus, anders moest ik het beschrijven. Nu kan ik het gewoon koesteren. Speciale vermelding voor tenor Charles Daniels, verfijnd en ingetogen, vloeiend en teder, en sopraan Hana Blazikova, kristalhelder en zuiver, onschuldig en puur maar vooral te mooi om met een taalpincet vast te pakken, al is het maar heel lichtjes (deed ik dat nou toch?).
Heb je dat nog nooit gehoord, Monteverdi's Mariavespers? Check het op youtube! Uitvoeringen van Jordi Savall zijn altijd goed, Ton Koopman ook en natuurlijk dus de Nederlandse Bachvereniging. Geen tijd voor het hele ding, kies dan Pulchra es. Ik kan het niet beschrijven. Het kindje moet nog worden geboren, dus zorg dat jij niet ten hemel vaart. Monteverdi componeerde deze muziek precies 400 jaar geleden, in 1610. Maar het leeft en voert je mee. Tot je weer buiten staat, stil, zacht, geraakt en gelouterd.
Hoe kwam dat nou eigenlijk, Monteverdi? Op een dag zaten we na het zitten bij ZEN onder de Dom in de Rechtbank. Niks misdaan, gewoon biertje. Maar druk, veel voller dan anders. Bleek een muziekgezelschap te zijn dat ‘Middeleeuwse muziek’ had uitgevoerd, volgens één van de obers. Paar theorbe’s in het gangpad enzo (uit de kluiten gewassen luiten), oppassen waar je loopt, ligt zo een hals af. Ik heb denk ik aan wel vijf mensen gevraagd wat ze hadden gedaan, omdat ik oprecht geïnteresseerd was. Maar niemand zei iets. Ze moesten allemaal net weg of waren te druk in gesprek ofzo. Héél vreemd. Bij nummer zes had ik beet. Monteverdi dus. En het was een hobbyclubje van de muziekschool. Volgens Albert schaamden ze zich, het is namelijk moeilijk om als hobbyclubje Monteverdi te doen. En dat is waar. De meerstemmige zang en subtiele ritmiek, ondoenlijk.
De Nederlandse Bachvereniging, die gisteren speelde, is het tegendeel van een hobbyclubje. Je mag als muziekcriticus geen platgetreden paden volgen, maar gelukkig ben ik geen muziekcriticus. Subliem! Had in het voorjaar de uitvoering van Ton Koopman meegemaakt. Ook heel mooi, maar daar ging het uptempo soms serieus richting hardcore house. En te hard naar huis is jammer, dan kan de muziek op sommige momenten nét niet helemaal open. Gisteren, ach. Gelukkig ben ik geen muziekcriticus, anders moest ik het beschrijven. Nu kan ik het gewoon koesteren. Speciale vermelding voor tenor Charles Daniels, verfijnd en ingetogen, vloeiend en teder, en sopraan Hana Blazikova, kristalhelder en zuiver, onschuldig en puur maar vooral te mooi om met een taalpincet vast te pakken, al is het maar heel lichtjes (deed ik dat nou toch?).
Heb je dat nog nooit gehoord, Monteverdi's Mariavespers? Check het op youtube! Uitvoeringen van Jordi Savall zijn altijd goed, Ton Koopman ook en natuurlijk dus de Nederlandse Bachvereniging. Geen tijd voor het hele ding, kies dan Pulchra es. Ik kan het niet beschrijven. Het kindje moet nog worden geboren, dus zorg dat jij niet ten hemel vaart. Monteverdi componeerde deze muziek precies 400 jaar geleden, in 1610. Maar het leeft en voert je mee. Tot je weer buiten staat, stil, zacht, geraakt en gelouterd.
RSS Feed
