De boeddhistische en zentraditie staan stijf van de hagiografieën, zwaar geromantiseerde en geïdealiseerde verhalen van de Boeddha, zijn opvolgers, zenmeesters en monniken. In het artikel ‘When the saints go marching in’ analyseert Stuart Lachs twee moderne hagiografieën, die van Sheng Yen en Walter Nowick, gelukkig nog ruim op tijd om aan te kunnen tonen dat wat beschreven wordt totaal niet klopt met de realiteit.
Wat is nou eigenlijk de functie van een hagiografie? Wat beweegt de hagiograaf? Wat doet een hagiografie met de lezer en/of beoefenaar? Zijn er effectieve alternatieven? Wat werkt??!! Meer over deze en andere prangende vragen dus morgenavond (als je dit tenminste leest op maandag 18 juli 2011). Ik hoop je te zien! Meld je aan of hou deze site in de gaten voor eventuele last minute changes.