Ja, voor het te laat is, komend weekend geeft André van der Braak (uit 020...) een bodhisattva-weekend in Utreg (je kunt ook voor 1 dag inschrijven). Check het hier. Hij durft, na de 6-4 van afgelopen weekend! Hee André, de schok al een beetje te boven?!
Waarom moet je erheen? Kijk, inhoudelijk heb ik geen idee. Ik weet niet wat ‘ie gaat doen en waarom je überhaupt over bodhisattva’s zou moeten praten. Maar het gaat er uiteindelijk om wie erover praat. En André is echt een vet coole gast, dus je gaat sowieso een heel weekend ongelofelijk plezier hebben en geïnspireerd worden.
Niet verder vertellen, maar het zou me niet verbazen als André zelf een bodhisattva is – hij is gewoon relaxed, we gingen een keer tijdens sesshin naar een kroeg om het staartje Manchester United – Chelsea te kijken, toen nog met Van der Sar op doel, die een prachtige redding maakte in de 72e minuut. André weet niet alleen veel van zen en boeddhisme, maar ook van voetbal. Hij kent zelfs de speelstijl van een wissel-middenvelder van ManUtd, ongelofelijk. Dat pleit voor hem. En hij trapt zelf ook nog een aardig balletje, in de pauze tijdens sesshin. Verder heeft hij geen kapsones, zoals de meeste andere ‘leraren’. Ik hoop maar niet dat hij dit leest.
Wat ook leuk was, is dat André tijdens een sesshin eens naar me toe kwam. ‘Hee Ron, ik hoor hier de hele tijd zo’n getik vandaan komen, net alsof er een kraan lekt ofzo! Weet je wat dat is?’ Ik beschuldigde mijn buurman, maar toen hij die wilde gaan spreken, heb ik toch maar even gezegd dat ‘ie z’n hoofd op m’n borstkas moest leggen. ‘Is dit het?’, vroeg ik. ‘Verdomd!’, zei André, toen hij mijn tikkende kunsthartklepje van dichtbij hoorde. En ik dacht dat hij mij zat te fokken, dacht dat ‘ie het wist. Niet dus. Nog even wat gesteggel over of er iemand zou verhuizen, zodat de klep minder pregnant hoorbaar zou zijn, maar dat was volgens André echt niet nodig. Aan het eind van de sesshin zei hij: ‘Ron, ik heb de hele tijd je hartklep achter me gehoord. En steeds dacht ik: Hè, gelukkig! Ron leeft nog!’ Lief toch?
Maar dit terzijde. Wat ik ook mooi vind is dat André twee héél goeie boeken heeft geschreven, waar ik veel aan heb gehad toen ik zo zat te worstelen met Jeff. Enlightenment Blues en Goeroes en Charisma. Geeft veel inzicht in de dynamiek tussen leraar en leerling, de perverse kanten daarvan én gezonde vormen van spirituele vriendschap. Heerlijk leesvoer. Ik lees niet veel, maar die boeken, in één adem.
Dus. Als je nog nix te doen hebt 12/13 november, gaan! Ik kan zelf helaas niet, de jongens zijn dan bij mij. Ook fijn.
Waarom moet je erheen? Kijk, inhoudelijk heb ik geen idee. Ik weet niet wat ‘ie gaat doen en waarom je überhaupt over bodhisattva’s zou moeten praten. Maar het gaat er uiteindelijk om wie erover praat. En André is echt een vet coole gast, dus je gaat sowieso een heel weekend ongelofelijk plezier hebben en geïnspireerd worden.
Niet verder vertellen, maar het zou me niet verbazen als André zelf een bodhisattva is – hij is gewoon relaxed, we gingen een keer tijdens sesshin naar een kroeg om het staartje Manchester United – Chelsea te kijken, toen nog met Van der Sar op doel, die een prachtige redding maakte in de 72e minuut. André weet niet alleen veel van zen en boeddhisme, maar ook van voetbal. Hij kent zelfs de speelstijl van een wissel-middenvelder van ManUtd, ongelofelijk. Dat pleit voor hem. En hij trapt zelf ook nog een aardig balletje, in de pauze tijdens sesshin. Verder heeft hij geen kapsones, zoals de meeste andere ‘leraren’. Ik hoop maar niet dat hij dit leest.
Wat ook leuk was, is dat André tijdens een sesshin eens naar me toe kwam. ‘Hee Ron, ik hoor hier de hele tijd zo’n getik vandaan komen, net alsof er een kraan lekt ofzo! Weet je wat dat is?’ Ik beschuldigde mijn buurman, maar toen hij die wilde gaan spreken, heb ik toch maar even gezegd dat ‘ie z’n hoofd op m’n borstkas moest leggen. ‘Is dit het?’, vroeg ik. ‘Verdomd!’, zei André, toen hij mijn tikkende kunsthartklepje van dichtbij hoorde. En ik dacht dat hij mij zat te fokken, dacht dat ‘ie het wist. Niet dus. Nog even wat gesteggel over of er iemand zou verhuizen, zodat de klep minder pregnant hoorbaar zou zijn, maar dat was volgens André echt niet nodig. Aan het eind van de sesshin zei hij: ‘Ron, ik heb de hele tijd je hartklep achter me gehoord. En steeds dacht ik: Hè, gelukkig! Ron leeft nog!’ Lief toch?
Maar dit terzijde. Wat ik ook mooi vind is dat André twee héél goeie boeken heeft geschreven, waar ik veel aan heb gehad toen ik zo zat te worstelen met Jeff. Enlightenment Blues en Goeroes en Charisma. Geeft veel inzicht in de dynamiek tussen leraar en leerling, de perverse kanten daarvan én gezonde vormen van spirituele vriendschap. Heerlijk leesvoer. Ik lees niet veel, maar die boeken, in één adem.
Dus. Als je nog nix te doen hebt 12/13 november, gaan! Ik kan zelf helaas niet, de jongens zijn dan bij mij. Ook fijn.
RSS Feed
